Trwałe, czyli nieodwracalne ustanie czynności narządów niezbędnych do życia (niezależnie od okresu po urodzeniu żywym), w konsekwencji czego następuje ustanie czynności życiowych całego ustroju.

Dodatkowe wyjaśnienia metodologiczne:
W okresie od 01.01.1963 r. do 30.06.1994 r. w polskiej sprawozdawczości statystycznej (zarówno medycznej, jak i państwowej) za zgon uważało się zaniknięcie wszystkich oznak życia, niezależnie od okresu po żywym urodzeniu, stwierdzone przez osoby do tego powołane, z wyjątkiem przypadków zakwalifikowanych jako urodzenia noworodków niezdolnych do życia z oznakami życia (patrz: hasło "Urodzenie"). Według obowiązujących wówczas zasad kategorie "noworodków niezdolnych do życia z oznakami życia" traktowano jako odrębną grupę przypadków nie zaliczaną w statystyce do urodzeń żywych, a w konsekwencji nie kwalifikujących się (według ówczesnej definicji) jako zgony niemowląt. Stosowana w statystyce polskiej w latach 1963 - 1993 metoda klasyfikowania urodzeń żywych, a w następstwie tego również zgonów niemowląt, była główną przyczyną braku pełnej porównywalności tych danych w skali międzynarodowej, przede wszystkim dotyczyło to umieralności niemowląt (współczynników zgonów niemowląt). Wprowadzone z dniem 1 lipca 1994 r. rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej nowe definicje pojęć dotyczących m.in. urodzeń oraz zgonów noworodków przywróciły zgodność omawianych definicji obowiązujących w statystyce polskiej z definicjami zalecanymi przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Informacje o urodzeniach i zgonach, w tym niemowląt (zarówno dane bezwzględne jak i współczynniki) za lata 1963-1993 zostały przeliczone zgodnie z obecnie obowiązującą definicją.

 Stan na 12.11.2015 r.