Tragedia (łac. tragoedia, z gr. τραγῳδία tragōdía, od wyrazów τράγος tragos "kozioł" i ᾠδή ōdḗ "pieśń") – obok komedii i dramatu właściwego, jeden z trzech podstawowych gatunków dramatu. Tragedia to utwór dramatyczny, w którym ośrodkiem akcji jest nieprzezwyciężalny i kończący się nieuchronną klęską, konflikt wybitnej jednostki z siłami wyższymi - losem, fatum, prawami historii, prawami moralnymi, prawami społecznymi itp. Konflikt ten określa się jako konflikt tragiczny, stanowi on występujący w większości tragedii model sytuacji człowieka, zarazem jako kategoria estetyczna tragizmu stanowiąc o estetycznej wymowie tragedii. Konflikt tragiczny stanowi przeciwieństwo dwóch racji równowartościowych - dlatego też mający dokonać między nimi wyboru musi ponieść klęskę, a jego działania kończą się katastrofą. więcej

Wg Allardyce'a Nicolla (1927,1974): "Panuje powszechna zgoda co do tego, że początek tragedii tkwi w dytyrambie śpiewanym na cześć Dionizosa, greckiego odpowiednika Bachusa, że ów dytyramb był pierwotnie improwizowany i w istocie swej rapsodyczny; że z czasem został <upoetyzowany> i ujęty w formę literacką, być może, przez Ariona z Metymny. Dytyramb nie ograniczał się do jakiegoś regionu Grecji, a rozwój w kierunku literackiej kompozycji prawdopodobnie odbywał się w różnych oddalonych od siebie okolicach. Powstawał pewien typ uroczystego pienia, wykonywanego przez czcicieli boga niewątpliwie pod kierunkiem jednej osoby działającej jako przodownik czy przewodnik. Następnie pojawił się Tespis, który zapewne rozwinął tylko pomysły, jakie narodziły się jeszcze przed nim, i opracował rolę przodownika czyniąc z niego prawdziwego aktora: na jego słowa odpowiadał śpiewający chór, przy czym Tespis wprowadził również tematy nie związane ściśle z opowieściami o Dionizosie. I tak w szóstym wieku p.n.e. narodził się właściwy dramat, odłączony, jeśli nie zewnętrznie, to w swej istocie, od kultu Dionizosa."