Proces dostosowania się jednostki lub grupy do funkcjonowania w zmienionym środowisku społecznym, obejmujący przekształcenia jej wewnętrznej struktury i (lub) sposobów działania; przekształcenie wewnętrzne struktury oznacza całkowitą bądź częściową reorientację psychologiczną jednostki (lub reorientację subkultury grupy) polegającą na przejęciu wartości i norm, sposobów definiowania sytuacji oraz wzorów zachowań, obowiązujących w nowym środowisku; przekształcenie sposobów działania może być rezultatem tych zmian lub może oznaczać jedynie zewnętrzne dostosowanie się do zmienionych warunków.