Wg Paula Ricoeura (2000): " Bliscy - ludzie, którzy są dla mnie ważni i dla których my jesteśmy ważni - zajmują swoje miejsce na zróżnicowanej skali odległości w relacjach między sobą a innymi. Zróżnicowanie dystansu, lecz także zróżnicowanie w zakresie czynnych i biernych modalności gry dystansu i zbliżenia, która z bliskości czyni dynamiczną relację pozostającą w ustwicznym ruchu: zbliżyć się to poczuć się blisko. Bliskość byłaby zatem odpowiednikiem przyjaźni, owej philia celebrowanej przez starożytnych, czymś pośrednim między samotną jednostką a obywatelem, określanym przez przynaleźność do politeia, przez uczestnictwo w życiu i aktywności polis. Tym samym bliscy znajdowaliby się w połowie drogi między <sobością> a <się>, ku któremu dryfują opisane przez [Alfreda] Schutza stosunki współczesne. Bliscy to bliźni, inni uprzywilejowani."