Kultura tradycyjna – zjawisko kulturowe, mające miejsce w społecznościach osadniczych, najczęściej o zajęciu rolniczym, wykorzystujących prymitywne narzędzia pracy, odizolowanych od wpływów kultury wysokorozwiniętej, wykazujących się małą ruchliwością przestrzenną i z reguły patriarchalnym systemem rodziny. Za narzędzia transmisji w kulturach tradycyjnych Kazimierz Dobrowolski uważa: przekazy ustne i porady praktyczne. Kultury tradycyjne charakteryzują się anonimowością wytworów i ponadprzeciętnym wpływem autorytetów (zazwyczaj są to przodkowie). Dużą rolę w rozwoju kultury tradycyjnej odgrywają magia i religia, za pomocą których członkowie społeczności wyjaśniają niezrozumiałe dla nich zjawiska. Kultury tradycyjne dzielą się na: klasyczne ( w tzw. społecznościach prymitywnych, nie znających pisma) i chłopskie (powstały w Europie wraz z feudalizmem). Społeczność wioskowa w kulturze tradycyjnej ma silne poczucie więzi społecznej i odrębności wobec innych wiosek, które - zgodnie z mitem wartości grupowej  - uważane są za gorsze.