Danzigerzy (niemieccy gdańszczanie), ludność pochodzenia niemieckiego urodzona i zamieszkała na terenie II Wolnego Miasta Gdańska (1920–1939), posiadająca jego obywatelstwo. W latach 1933-1939 i po 1945 wielu danzigerów wyemigrowało za granicę z przyczyn politycznych lub rasowych, po 1945 głównie do RFN. Największe skupiska danzigerów zamieszkują w Gdańsku (w większości wyznania rzymsko-katolickiego), Lubece i Hamburgu (w większości wyznania ewangelicko-augsburskiego) oraz w północnych landach RFN. Posługują się dialektem Missingsch, mieszaniną Hoch- i Plattdeutsch. Po roku 1989 instytucjonalnie danzigerzy mieszkający w Gdańsku są subgrupą Związku Mniejszości Niemieckiej w Gdańsku, zrzeszoną w Klubie Gdańszczan (założonym w roku 1990). Liczebność danzigerów w Gdańsku szacuje się na około 500 osób. Organizacją zrzeszającą danzigerów mieszkających w RFN jest Bund der Danziger (założony w 1946) z siedzibą w Lubece, członek Związku Wypędzonych (Bund der Vertriebene, BdV), działający na prawach ziomkostwa. Organem prasowym danzigerów jest miesięcznik „Unser Danzig”.