Herb – ustalona według określonych reguł oznaka osób, rodzin, korporacji, miast, prowincji lub państw; w Europie Zachodniej pojawił się w XII wieku, w Polsce około XIII wieku. Głównymi elementami herbu są: tarcza pokryta barwą z wizerunkiem godła, hełm oraz klejnot.

Herb (nazwa przyjęta z niem. Erbe "dziedzictwo") – znak rozpoznawczo-bojowy, wywodzący się z symboliki heroicznej lub znaków własnościowych, od XII wieku ustalany według ścisłych reguł heraldycznych, pełniący funkcję wyróżnika osoby stanu rycerskiego, później szlacheckiego, także rodziny, rodu, organizacji kościelnej, mieszczańskiej bądź cechu rzemieślniczego, korporacji, miasta, jednostki podziału terytorialnego lub państwa.  więcej