1) POP-ART [ang.], nazwa jednego z najważniejszych nurtów w sztuce współczesnej wprowadzona przez krytyka Lawrence Allowaya; początki pop-artu łączą się z działalnością "Independent Group" (Alloway, Richard Hamilton, Eduardo Paolozzi), która od 1953 organizowała w londyńskim Institut of Contemporary Art wykłady i wystawy poświęcone kulturze masowej, na gruncie amerykańskim zaś – z twórczością Jaspera Johnsa i Roberta Rauschenberga; animatorzy pop-artu pragnąc wypełnić lukę między sztuką a życiem zwrócili się ku otaczającej ich rzeczywistości wielkomiejskiej, środowisku, które kształtowało sposób bycia i myślenia odbiorców sztuki – stąd czerpali tematy i zapożyczali techniki; oprócz uprawiania kolażu, asamblażu, serigrafii twórcy pop-artu urządzali również happeningi i environments; główni przedstawiciele pop-artu: w Wielkiej Brytanii – David Hockney, Allen Jones, Ronald Kitaj; w Stanach Zjednoczonych – Robert Indiana, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Andy Warhol, Tom Wasselmann.  

2) Popart, sztuka popularna – (ang. popular art - sztuka popularna) Kierunek w sztuce XX wieku, zainicjowany w końcu lat 50., jednocześnie w Anglii i Stanach Zjednoczonych.  W centrum uwagi twórców kierunku znalazło się życie codzienne społeczeństwa konsumpcyjnego; tematami swoich prac uczynili oni przedmioty codziennego użytku, banalne wydarzenia, gwiazdy kultury masowej. Artyści pop-artu chętnie korzystali z technik typowych dla reklamy i komiksu, stosowali jaskrawe barwy i duże formaty, obok wyrazów olejnych tworzyli kolaże, fotomontaże, serigrafie. W ich twórczości manifestował się różny stosunek do współczesnej cywilizacji i kultury masowej-od afirmacji do krytyki. Za pierwsze dzieło pop-artu uważa się fotomontaż Richarda Hamiltona z 1956 Co właściwie sprawia, że nasze mieszkania są tak przytulne, tak pociągające? Do głównych przedstawicieli kierunku należą między innymi artyści angielscy Richard Hamilton i Allen Jones oraz Amerykanie: Roy Lichtenstein, Andy Warhol, Tom Wesselmann.