Internalizacja - uwewnętrznienie, przyjęcie za własne akceptowanych w danej społeczności norm, wartości, poglądów, pierwotnie narzucanych jednostce z zewnątrz (przez rodziców, wychowawców, grupę społeczną, z którą jednostka się identyfikuje); w wyniku internalizacji normy heteronomiczne przekształcają się w normy autonomiczne – ich przestrzeganie nie wymaga kontroli z zewnątrz; jeden z głównych mechanizmów socjalizacji i społecznego rozwoju człowieka. 

 (drobne zmiany red. - BF)

1) Wg Petera Bergera i Thomasa Luckmanna (1983): "Jest to bezpośrednie ujmowanie albo interpretacja obiektywnego zdarzenia jako zdarzenia wyrażającego znaczenie, czyli jako przejaw subiektywnych procesów innego, które w ten sposób stają się subiektywnie znaczące dla mnie samego. To wcale nie musi oznaczać, że rozumiem innego właściwie.(...) Jednakże w ogólnym sensie, w jakim mówimy tu o internalizacji, znajduje się ona zarówno u  podłoża znaczenia, jak i jego bardziej złożonych form. Mówiąc dokładniej, internalizacja w tym ogólnym sensie jest podstawą - po pierwsze, rozumienia innych ludzi oraz - po drugie, postrzegania świata jako rzeczywistości znaczącej i jako rzeczywistości społecznej."

2) Wg Piotra Sztompki (2012): "Proces psychiczny polegający na <uwewnętrznieniu> kultury, czyli przekształceniu jej wzorów w elementy osobowości – motywacje czy postawy."