Zjawisko filmowe, którego rozwój i czas świetności przypadają na lata 60. i 70. ubiegłego wieku, ruch rozwijał się głównie w Stanach Zjednoczonych, ale można wskazać miasta europejskie, w których zjawisko seansów o północy było równie popularne, a należą do nich, np. Paryż i Londyn. Filmy z repertuaru midnight movies można określić jako marginalne lub niskobudżetowe, a zatem pozostające poza głównym nurtem kinowym. Filmy często były kręcone w okolicznościach ograniczeń finansowych i technicznych. Tematyka filmów rozciągała się od kina typu gore, poprzez kino grozy, aż po kino erotyczne. Nurt midnight movies rozwijał się w atmosferze konspiracyjnej, można powiedzieć, że filmy były grane dla widowni mniejszościowej, a później niejako wtajemniczonej w cechy nurtu i mającej specyficzny stosunek do ruchu midnight movies, uznając go za kultowy. Warto nadmienić, że rzeczywiście zrozumienie przekazów zawartych w produkcjach midnight movies wymagało od widza niemałej wiedzy na temat ww. ruchu oraz rozumienia konwencji artystycznej zastosowanej przez artystów. Na rozwój zjawiska midnight movies miały wpływ trzy główne czynniki:

• istnienie sieci kin niezależnych, których posiadacze mieli możliwość organizowania całonocnych weekendowych pokazów filmowych,

• oferta filmów wykraczających poza granice gatunków,

• publiczność o nastawieniu kontrkulturowym zafascynowana tego typu filmami i oglądająca te same produkcje z zakresu midnight movies kilka razy z rzędu.

Do twórców, którzy wnieśli największy wkład w rozwój nurtu midnight movies należy zaliczyć przede wszystkim Alejandro Jodorowsky'ego i Georga Romero.