Poetyka - nomotetyczna nauka, której celem jest rozpatrywanie literatury w kontekście sposobu istnienia dzieła literackiego jako tworu językowego o swoistym charakterze, określanym przez funkcję estetyczną. Poetyką nazywa się również studium autora na temat własnych utworów. Według Tzvetana Todorova poetyka to nauka dotycząca dyskursu literackiego - podejmująca refleksję na temat literatury i koncentrująca się nie tyle na determinujących dzieło literackie faktach empirycznych, lecz właśnie na dyskursie. Według niego dzieło literackie jest abstrakcyjną możliwą strukturą, w której istnieją pewne dyskursywne stałe, które mogą podlegać naukowej analizie. Przedmiotem poetyki jako odrębnej dyscypliny badającej dyskursy literackie jest zatem poszukiwanie i analiza tych właściwości formalnych literatury, które odróżniają ją od wszelkich innych rodzajów dyskursu jak np. lingwistyczny, socjologiczny, estetyczny. Język literatury różni się od innych, konstytuje go odrębny, własny kod poetyczny (choć może korzystać także z innych dziedzin; na tyle na ile elementy dyskursu nie literackiego będą współtworzyły dzieło literackie). Poetyka obejmuje:
- genologię – naukę o rodzajach i gatunkach literackich,
- stylistykę – naukę o języku utworów,
- wersyfikację – naukę o wierszu,
- teorię języka poetyckiego.
Ze względu na sposób ujęcia badanych zjawisk rozróżnia się:
- poetykę opisową (systematyczną),
- poetykę historyczną.
Autorem pierwszej poetyki, rozumianej jako teoria dzieła literackiego, był Arystoteles.
Stan na 18.01.2014 r.