Harmonia - termin odnosi się do wielu zjawisk zarówno w muzyce, jak i z nią nie związanych, które mimo tej wieloznaczności pozostają ze sobą w pewnym związku, wywodzącym się z samej etymologii tego słowa. Termin pochodzi od greckiego wyrazu óρμονία (zgodność), które z kolei wywodzi się od czasownika óρμόζω (dostosować się, połączyć się). W sensie najbardziej ogólnym harmonia oznacza równowagę w proporcjach między różnymi częściami całości, która zawsze prowadzi do poczucia piękna.
W muzyce harmonia najczęściej jest  traktowana jako nauka zajmująca się zasadami konstruowania akordów (dźwięków  powiązanych w formie werykalnej), opartymi na założeniu łączenia ich w sposób jak najbardziej zrównoważony, dzięki czemu możliwe jest wywołanie w słuchaczach dwóch odmiennych wrażeń i nastroju. Definicja ta opiera się na założeniu, że pewne określone kombinacje dźwięków (interwałów, akordów) zdolne są do niezależnego wywoływania w człowieku poczucia spokoju i odprężenia (tzw. harmonia współbrzmiąca) inne natomiast  napięcia i niepokoju (tzw. harmonia niewspółbrzmiąca).

(stan na 14.01.2014)