Kontrapunkt - (z łac. punctus contra punctum, «nuta przeciw nucie») - technika komponowania muzyki, polegająca na jednoczesnym prowadzeniu dwóch lub kilku znacznie różniących się i niezależnych linii melodycznych (polifonia), według określonych zasad harmonii i rytmu. Dzięki nim zachodzące między liniami relacje brzmieniowe prowadzą do uzyskania harmonijnej równowagi utworu.
Choć prawie cała muzyka powstała w kulturze Zachodu wprowadza w utwór interakcję melodyczną, konkretne zasady kontrapunktu zaczęły kształtować się w średniowieczu. Technika szczególnie rozwinęła się w renesansie i baroku i do dzisiejszego dnia stanowi jedną z najistotniejszych w sztuce kompozytorskiej, mimo iż każda epoka opracowuje nieco odmienne zasady uzyskiwania harmonii muzyki opartej na kontrapunkcie.