Simile (z łac. podobieństwo) - według niektórych klasyfikacji jedna z figur retorycznych, należących do tzw. dowodów retorycznych, mających na celu uzasadnienie obranej tezy. Definiuje się ją jako sposób rozumowania i argumentacji, opierający się na analogii. W obrębie simile wyodrębnia się cztery techniki:
- exemplum - element, za pośrednictwem którego wprowadzona zostaje analogia do poruszanej w argumentacji kwestii; jest jakiś konkretny, znany słuchaczom fakt (realny - np. historyczny lub fikcyjny - np. z dzieła literackiego) przedstawiony w postaci narracji, w określonym czasie i z uczestniczącymi w nim konkretnymi, znanymi postaciami;
- similitutio - w odróżnieniu do exemplum, analogia zostaje wprowadzona za pośrednictwem przywołania jakiegoś faktu codziennego, nie konkretnego oraz uosabianego przez przypadkowe postacie;
- simil - mówca posługuje się analogią, przedstawiając dwa wybrane elementy dyskursu (kwestie, postacie, fakty) jako identyczne pod względem jednej cechy;
- porównanie - analogia przedstawiona między dwoma wybranymi elementami dyskursu w rzeczywistości ma na celu ukazanie jednego z nich jako lepszego lub gorszego pod względem danej cechy.
Exemplum i similitutio mają silniejszą i bardziej oczywistą wartość udowadniającą, podczas gdy simil i porównanie stanowią przede wszystkim środki wzmacniające siłę i ekspresję wypowiedzi.
Simile (obok argumentum i sentencji) należy do podgrupy dowodów retorycznych zwanych intratechnikami, które, w przeciwieństwie do tzw. ekstratechnik, pozostają zależne od zdolności oratorskich mówcy.