Deontologia <gr. tó deon = powinność + logos = słowo, nauka> (…)

1. et. Zbiór podstawowych norm i reguł moralnych obowiązujących w danej dziedzinie życia; w szczególności termin ten zwykło się odnosić do etyki zawodowej w poszczególnych zawodach, np. lekarskim (deontologia medyczna) czy prawniczym, określając powinności wynikające ze statutu danego zawodu lub z przyjętych w nim zwyczajów i włączając w ramy jego kodeksu ogólne normy moralne.

2. et. Termin zaproponowany przez Jeremy'ego Benthama na oznaczenie nauki o moralności; dziś rzadko kiedy przez deontologię rozumie się ogólną naukę o moralności. Terminu tego używa się raczej na oznaczenie jednego z działów etyki poświęconego filozofii moralności, a obejmującego naukę o powinnościach i imperatywie (prawie) moralnym lub — w potocznym jego użyciu — o dyscyplinie zawodowej; w tym znaczeniu deontologia stanowi część składową każdego uniwersalnego systemu filozoficzno-etycznego. Niektórzy filozofowie (głównie Immanuel Kant, także William D. Ross i Harold A. Prichard) twierdzą, że pojęcia imperatywu i słuszności są pierwotniejsze od  pojęć dobra i wartości; etykę opartą na takim poglądzie zwykło się nazywać e t y k ą  d e o n t o l o g i c z n ą.

Deontologia (gr. déon, „to, co niezbędne, właściwe”; „obowiązek” i logos, „mowa”, „słowo”; (...)) – nauka o powinnościach i obowiązkach, a także pogląd przeciwstawny konsekwencjalizmowi – jeśli chce się osiągnąć dobry rezultat, należy do niego dojść dobrą drogą („cel nie uświęca środków”). Termin ten stosuje się do określenia nauki o powinnościach i obowiązkach wynikających ze statutów i przyjętych zwyczajów w różnych zawodach (kodeksy lekarskie, prawnicze). Reguły deontologiczne formułowane są ze szczególnym uwzględnieniem aspektu moralnego, ale za podstawę mają normy prawne. więcej

"(...) W odniesieniu do mediów deontologia oznacza zbiór zasad i reguł ustanowionych przez środowisko dziennikarskie (najlepiej we współpracy z użytkownikami), mających na celu skuteczne wychodzenie naprzeciw potrzebom poszczególnych grup ludności. Prasa tym się różni od pozostałych instytucji demokratycznych, że jej władza nie opiera się ani na umowie społecznej, ani na uprawomocnieniu jej przez naród - w drodze wyborów, na podstawie nominacji czy też w wyniku przegłosowania ustawy narzucającej pewne normy. Aby zachować prestiż i niezależność, media muszą kierować się swoim nadrzędnym obowiązkiem, jakim jest dobre służenie ludziom."

 (drobne zmiany red. - IA)