INWOKACJA

Wpisy terminu w różnych słownikach wraz z komentarzami.

Słownik Wikipedii - zawartość - opis hasła INWOKACJA

Inwokacja (łac. invocatio - wezwanie) – rozbudowana apostrofa, otwierająca utwór literacki, zazwyczaj poemat epicki, w której zwykle autor zwraca się do muzy, bóstwa lub duchowego patrona z prośbą o natchnienie, pomoc w tworzeniu dzieła. Przez wiele wieków za wzorcowe uważano (także w epoce nowożytnej) inwokacje otwierające "Iliadę" i "Odyseję", dlatego inwokacja stała się podstawowym środkiem stylistycznym otwierającym eposy. W średniowieczu zastąpiono bóstwa greckie symbolami chrześcijańskimi, a inwokacja rozpoczynała już nie tylko eposy bohaterskie, ale także krótsze utwory, dialogi itd. W okresie renesansu adresatami inwokacji stały się muzy, a w baroku zwracano się najczęściej do Matki Boskiej. Z kolei w klasycystycznych poematach heroikomicznych przyjmowały formę parodii inwokacji eposów bohaterskich.
Najbardziej znaną w literaturze polskiej inwokacją jest początek "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza.  Inne przykłady:

- „Muzo! Męża wyśpiewaj, co święty gród Troi
Zburzywszy, długo błądził i w tułaczce swojej (...)“
(„Odyseja" tłum. Lucjana Siemieńskiego).

- „Gospodzinie Wszechmogący,
Nade wszystko stworzenie większy,
Pomoży mi to działo złożyć,
Bych je mógł pilnie wyłożyć,
Ku Twej fały rozmnożeniu,
Ku ludzkiemu polepszeniu!“
(„Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią“ przypuszczalny autor Mikołaj z Mierzyńca)

Źródło definicji (elektroniczne): hasło "Inwokacja" w Wikipedii
Hasło wprowadził(a): PAWEŁ IREK