ANOMIA

„Każdy człowiek i każda wspólnota miała jakiś nomos, istotny dla tożsamości zespół zwyczajów i konwencji. (…) W określonych warunkach anomia może wszakże mieć działanie wzmacniające raczej niż traumatyczne. W jakimś stopniu wszelki akt twórczy ma w sobie dozę anomii, gdyż twórczość z samej istoty  polega na tym, że twórca, w niekoniecznie świadomym dążeniu ku czemuś nowemu, radykalnie zrywa z taką czy inną ortodoksją, z takim czy innym systemem konwencji, żeby osiągnąć intensywniejsze poczucie «bycia sobą», niż gdyby działał ściśle w granicach nomosu. Twórczość, podobnie jak wolność – a przeciwnie niż rozpasanie i anarchia – istnieje w szczelinach kultury (…)”.