PIĘKNO

1)  Platon: „(…) już za młodu chodzi człowiek za ładnymi ciałami (…) A potem więcej zaczyna cenić piękność ukrytą w duszach niż tę, która w ciele mieszka (…) I nagle cud mu się odsłania: piękno samo w sobie, ono samo w swej istocie. Otwiera się przed nim to, do czego szły wszystkie jego trudy poprzednie; on ogląda piękno wieczne, które nie powstaje i nie ginie, i nie rozwija się ani nie więdnie, ani nie jest z jednej strony piękne, a z drugiej szpetne, ani raz tylko takie, a drugi raz odmienne, ani takie w porównaniu z czymkolwiek, a z czym innym inne, ani też dla jednego piękne, a dla drugiego szpetne”.

2) Friedrich Nietzsche: "Przeżycie piękna musi z konieczności być przeżyciem fałszywym"

Autor(ka) wpisu: Anastazja Dwulit
Rodzaj słownika: Słownik Inspiracji
Źródło definicji (papierowe): 1) Platon, Uczta, tłum. Władysław Witwicki, (w:) tegoż, Dialogi, Warszawa: Unia Wydawnicza Verum, 2004, ss.110-111. , Źródło definicji (papierowe): 2) Cyt. za: Susan Sontag, O fotografii, Kraków: Wyd. Karakter, 2009, s. 194.
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: sobota, 14 Grudzień, 2013 - 07:50