Wg Pierre'a Guirauda (1971): "Semantyka bada sens wyrazów.(...) Wyraz <semantyka> utworzono od greckiego semaino (znaczyć), co z kolei wywodzi się od sema (znak). Pierwotnie jest to przymiotnik korespondujący z rzeczownikiem <sens>: zmiana semantyczna to po prostu zmiana znaczeniowa - wartość semantyczna wyrazu to jego sens. Dopiero później zaczęto ów przymiotnik odnosić do znaków w ogóle (...)".
Wg Umberto Eco (2009):
"1) Semantyka jako badanie znaczenia terminów w oderwaniu od jakiegokolwiek kontekstu (na przykład teoria postulatów znaczeniowych Carnapa, większa część semantyki kompozycjonalnej i różnych analiz semicznych, żeby nie wspomnieć o różnych odmianach leksykografii).
2) Semantyka jako badanie systemów treści lub semantyka strukturalna (Louis Hjelmslev i bardziej ogólnie wszelkie strukturalistyczne teorie pól znaczeniowych).
3) Semantyka jako badanie związków między terminem (lub wypowiedzeniem) a odniesieniem, lub jako badanie frekwencji (na przykład Charles Morris, Charles K.Ogden i Ivor A. Richards, a także wielu przedstawicieli filozofii analitycznej i in primis Saul A. Kripke).
4) Semantyka jako badanie warunków prawdziwości wypowiedzeń.
5) Semantyka jako badanie szczególnego znaczenia, jakiego terminy czy wypowiedzenia nabierają w kontekście, w strukturach tekstowych ( mowa tu o szerokim i różnorodnym obszarze badawczym dotyczącym znaczenia aktów wypowiedzeniowych w szczególnych okolicznościach wypowiedzeniowych; por. zwłaszcza późny Ludwig Wittgenstein, a także teorię izotopii dyskursywnych itd.)."