Wg Roberta Losiaka (2011): "Zmysłowy odbiór przestrzeni, związany z odczuwaniem jej rozległości oraz kształtu, odnosimy zazwyczaj do pola wrażeń wizualnych, a także kinestetycznych. (...) Nie należy jednak wykluczyć, iż doświadczenie przestrzeni wiąże się na podobnej zasadzie ze sferą wrażeń słuchowych - jest wynikiem nasłuchiwania, w którym w odmienny i swoisty sposób ujawniona zostaje przestrzenna forma naszego otoczenia. (...) Relacja pomiędzy przestrzenią i dźwiękiem jest relacją zwrotną, dwukierunkową. Z jednej strony dźwięk stanowi materię uobecniania przestrzeni i jej swoistego opisania. Obecność dźwięku w danym tu-oto miejscu uświadamia fakt obecności przestrzeni; jej rozległość, kształt, a także materię, która pochłania lub odbija dźwięk. (...) Dźwięk zlokalizowany w przestrzeni stanowi także w pewnym sensie granice dla naszych przestrzennych intencji; rozpoznanie jego lokalizacji daje nam pewne pojęcie o rozległości przestrzeni, czy - jak opisuje to Maurice Merleau-Ponty - jej głębi, której określenie ma charakter subiektywny, wyznaczony przez intencje ciała (...) zasięg ciała (...)."
PRZESTRZEŃ
Autor(ka) wpisu: Barbara Fatyga
Rodzaj słownika: Słownik Teorii i Metodologii Badań Kultury
Źródło definicji (papierowe): Robert Losiak, Słuchanie i wołanie. Przestrzeń w doświadczeniu fonicznym, (w:) "Tematy z Szewskiej", nr 1, s. 111.
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: poniedziałek, 21 Grudzień, 2015 - 13:31