Repozytoria naukowe na świecie są jednym z głównych kanałów komunikacji naukowej. W latach 2010-2012 obserwujemy również wzrost liczby powstających repozytoriów przy polskich instytucjach naukowych.Dalszy rozwój nauki w Polsce nie jest możliwy bez ogólnokrajowej infrastruktury w tym wirtualnych bibliotek i repozytoriów zapewniających jednolite i proste metody publikowania, wyszukiwania i udostępniania publikacji. Wiąże się to z ideą otwartej nauki i otwartego dostępu (Open Access), wspieraną przez Unię Europejską poprzez rekomendacje i programy, w ramach których prace naukowe finansowane z pieniędzy publicznych powinny znaleźć się w otwartych czasopismach i repozytoriach.
Repozytorium otwarte (ang. open repository, open archive) jest to narzędzie służące zarządzaniu i długoterminowemu przechowywaniu dokumentów cyfrowych. Repozytoria wspierają rozwój badań naukowych, procesy uczenia się oraz prace administracyjne. Stosują one otwarte standardy tak, aby ich zasób był w pełni dostępny. Standardy te pozwalają na stosowanie mechanizmów, które umożliwiają importowanie, eksportowanie, przechowywanie i wyszukiwanie cyfrowych dokumentów w repozytorium. Zawartość otwartego archiwum może być bardzo różna i różnym może służyć celom oraz użytkownikom. Na ogół są to artykuły z czasopism, prace doktorskie, materiały dydaktyczne, surowe dane eksperymentalne oraz sprawozdania i raporty.
Repozytorium instytucjonalne (ang. institutionalrepository) definiowane jest jako cyfrowe archiwum gromadzące i rozpowszechniające dorobek intelektualny konkretnej społeczności naukowej (uczelni, instytutu badawczego). Zasób określany jest przez instytucję, treść ma charakter naukowy, kumulacyjny, jest dostępna w trybie otwartym oraz cechuje ją interoperacyjność. Repozytorium instytucjonalne to zespół usług, które uniwersytet oferuje członkom swojej społeczności. Usługi te służą zarządzaniu oraz upowszechnianiu cyfrowych dokumentów tworzonych przez instytucję i jej członków. Repozytorium jest przede wszystkim zobowiązaniem instytucji do zarządzania materiałami cyfrowymi, z uwzględnieniem długoterminowego zabezpieczenia obiektów, jak również zorganizowania dostępu do nich oraz ich rozpowszechniania.