WŁASNOŚĆ

Wg Encyklopedii socjologii (2002): "Termin <własność> pochodzi od łacińskiego proprietas. W prawie rzymskim własność określano zamiennie jako proprietas lub jako dominium. Dominium wysuwa na plan pierwszy władzę nad rzeczą i ludźmi jako atrybut stosunków własnościowych (...) Dominium oznaczało też w łacinie posiadłość. Łacińskie proprietas zostało utworzone z przymiotnika proprius: własny, osobisty, wyłączny, osobny, specjalny. Jego przeciwieństwami były przymiotniki communis - wspólny, powszechny, ogólny i alienus - cudzy, do kogoś innego należący, obcy. Z prawa rzymskiego wywodzi się rozróżnienie własności i posiadania (possessio). Własność była przez Rzymian pojmowana jako usankcjonowane przez prawo posiadanie. Przez posiadanie rozumiano zaś rzeczywiste i wyłączne korzystanie i dysponowanie rzeczą. Przez długi czas posiadanie oznaczano słowem usus: użycie, używanie, przydatność, pożytek, korzyść, praktyczne wyćwiczenie, obcowanie, zażyłość, znajomość. Uważano więc - jak powie po wiekach Georg W.F.Hegel (...) - że użytkowanie, korzystanie (Gebrauch) jest realną stroną i rzeczywistością własności. Dopiero później usus zaczęto odróżniać od possessio. Usus stał się synonimem prawomocnego posiadania. (...) Własność można określić jako takie stosunki społeczno-ekonomiczne, które pozwalają uzyskiwać na czas określony lub nieokreślony dobra materialne i duchowe bezwzględnie lub względnie niezależnie od pracy własnej lub pracy ludzkiej w ogóle, co najczęściej wiąże się z jakąś postacią rzeczywistego monopolu ekonomicznego i społecznego."