Wg Georga Simmla (1922): " (...) Wielkie miasto tedy już w aspekcie zmysłowych przesłanek życia psychicznego, w aspekcie quantum świadomości, jakiego od nas - istot uwrażliwionych na różnice - żąda, stanowi jaskrawy kontrast małego miasteczka i wsi, gdzie życie zmysłowo-duchowe zachowuje powolny, zwyczajny, równomierny rytm. (...) Każdy mieszkaniec wielkiego miasta - niezależnie od swych właściwości indywidualnych - musi wyrobić sobie pewien organ ochronny przed wyobcowaniem, jakim grozi mu zmienność i niejednorodność środowiska zewnętrznego. (...) Żadne, być może, zjawisko psychiczne nie jest tak bezwarunkowo znamienne dla wielkiego miasta jak zblazowanie. (...) Duchową postawę mieszkańców wielkiego miasta można określić formalnie jako rezerwę. (...) Ta rezerwa z odcieniem ukrytej niechęci wydaje się jednak z kolei formą lub postacią ogólniejszego zjawiska psychicznego charakterystycznego dla wielkiego miasta."
Wg Ulfa Hannerza (2006): "Miasto jest dla nas (jak inne społeczności ludzkie) zbiorem jednostek, które istnieją jako istoty społeczne przede wszystkim poprzez odgrywane role, nawiązując za ich pomocą relacje między sobą. Życie człowieka w mieście podlega kształtowaniu poprzez łączenie pewnej liczby ról w repertuar i pewnym dopasowywaniu ich do siebie. Struktura społeczna miasta składa się z relacji, za pomocą których ludzie powiązani są poprzez różne składniki ich repertuaru ról."
Wg Sandrine Berroir i Nadine Cattan (2006): "Miasto przybiera postać sieci utworzonej przez ścisłe relacje między odległymi miejscami. Pustka jest stale odtwarzana w tym <<mieście archipelagu>>, gdzie w pełni widoczne są efekty linii i tuneli. To miasto <<materializuje się przez ruch>> (Beauciere) i określane jest jako niewidoczne, wyrażające ideę, że wraz z ruchliwością wyłania się nowa przestrzeń miejska. <<Przepływ określa przestrzeń i jest samą przestrzenią>> (Chalas). Miasto sieć zastępuje miasto terytorium, miasto interaktywne zastępuje aktywne (Virilio). Węzły są tak samo ważne jak strefy, połączenia bardziej niż granice, czas tak samo lub bardziej niż przestrzeń. Koncepcje te dotyczą zatem także przekształceń istoty miejskich relacji: zamiast dominacji relacji wertykalnych między centrum a peryferiami przeważają niehierarchiczne relacje sieciowe."