Personifikacja (z łac. persona – osoba i facere – robić) lub uosobienie – figura retoryczna i środek stylistyczny polegające na metaforycznym przedstawianiu zwierząt i roślin, przedmiotów nieożywionych, zjawisk lub idei jako osób ludzkich – szczególnie często personifikuje się pojęcia abstrakcyjne, zwłaszcza jako wygłaszające przemowy.
W klasycznej retoryce jest wiele przykładów przemów (apostrof) upersonifikowanych pojęć, które miewają charakter prozopopei - np. przemowa ganiącej Katylinę Ojczyzny w pierwszej Katylinarce Cycerona. Jako taka personifikacja stanowi szczególną odmianę animizacji. Poza retoryką i literaturą w języku potocznym częste są tzw. personifikacje utarte, np. "wstaje dzień", "zwariowany rok". Przykładem personifikacji może być Śmierć w Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią.
Personifikacja występuje także w sztukach plastycznych, gdzie stanowi przedstawienie pojęć abstrakcyjnych jako postaci ludzkich, posługujących się odpowiednimi atrybutami (np. pór roku, sprawiedliwości, Eklezji i Synagogi itd.). więcej