PERSONIFIKACJA

1) Wg Słownika terminologicznego sztuk pięknych: "w sztukach plastycznych przedstawienie w postaci ludzkiej, zaopatrzonej w atrybuty, pojęć abstrakcyjnych: Eklezja i Synagoga, cnoty i grzechy, sztuki wyzwolone, cztery żywioły, pory roku, pokój, sprawiedliwość, miłość, miłosierdzie i inne."

2) Wg Słownika Terminów Literackich (2000): "Personifikacja (< Łac. persona = osoba + facere = czynić; (...)) - rodzaj → animizacji polegający na przedstawieniu tworów nieożywionych, zjawisk natury i kosmosu, zwierząt, roślin, a zwłaszcza pojęć abstrakcyjnych jako działających lub przemawiających postaci ludzkich. Ujęcia personifikujące odznaczają się dużym stopniem poetyckiej umowności i sztuczności, sankcjonowanej przez literacką tradycję, co różni je od → antropomorfizacji. Służą zwykle → alegorii i dochodzą do głosu w zwróconych ku martwym obiektom → apostrofach. Z językowego punktu widzenia personifikacja jest rozpowszechnioną odmianą → metafory, przechodzącej często w rozwinięty obraz poetycki. (...) Terminy <personifikacja> i <antropomorfizacja> nie zawsze wyraźnie rozróżniane, nie były znane antycznej teorii →  figur retorycznych, która posługiwała się w ich miejsce, ale w węższym zakresie, terminem → prozopopeja. Inna nazwa: uosobienie. (...)."

Autor(ka) wpisu: Bogna Kietlińska
Rodzaj słownika: Słownik Terminów Encyklopedycznych
Źródło definicji (papierowe): 1) Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa: PWN, 1996, s. 308., Źródło definicji (papierowe): 2) Janusz Sławiński (red.), Słownik Terminów Literackich, Ossolineum, 2000, s. 381.
Podobne terminy (linki wewnętrzne): ANTROPOMORFIZACJA
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: poniedziałek, 12 Maj, 2014 - 07:14