1. Wg Słownika terminologicznego sztuk pięknych: "forma artystycznej wypowiedzi operująca ciągiem zdarzeń o częściowo zaplanowanej strukturze, otwarta na przypadek i improwizację, dążąca do wciągnięcia w akcję widza i uczynienia z niego współtwórcy wydarzenia. Często operuje elementami widowiska parateatralnego, muzyką, projekcją filmową. Happening rozwinął się na przełomie lat 50. i 60. w Stanach Zjednoczonych, jego źródłem były swobodne, parateatralne zachowania dadaistów oraz automatyzm i improwizacja surrealistów. (...) W Polsce happening realizowali m.in. Włodzimierz Borowski, Tadeusz Kantor i Andrzej Matuszewski. <ang. `zdarzenie`>".
2. Wg Słownika kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku: "[ang.], `wydarzenie` - multimedialny spektakl parateatralny, angażujący na ogół kilku wykonawców. Również kierunek. Nazwa wywodzi się od tytułu pierwszego `oficjalnego` happeningu Allana Kaprowa Eighteen Happenings in Six Parts, przeprowadzonego w Nowym Jorku w 1959 roku. Happening, aczkolwiek ma charakter widowiska, nie zawiera teatralnej intrygi czy oczywistej anegdoty, nie jest też przeznaczony do ponownego odegrania. Jest serią czynności z przygotowanymi wcześniej lub zastanymi obiektami, mającej zazwyczaj czysto plastyczne znaczenie. Początek i koniec happeningu często nie jest wyraźnie określony (...)."