Wg Słownika terminologicznego sztuk pięknych: „zamknięty zespół budynków lub pomieszczeń, miejsce wspólnego zamieszkania zakonników i zakonnic. Klasztory są charakterystyczne dla większości wyznań chrześcijańskich i niektórych religii wschodnich. Klasyczny układ klasztoru (wg wzoru benedyktyńskiego) przewidywał jako ośrodek założenia kościół, do którego od strony południowej (wyjątkowo od północy) przylegał czworokątny dziedziniec z otaczającymi go krużgankami i traktem pomieszczeń (…).”
KLASZTOR
Autor(ka) wpisu: Bogna Kietlińska
Rodzaj słownika: Słownik Terminów Encyklopedycznych
Źródło definicji (papierowe): Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa: PWN, 1996, ss. 186-187.
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: czwartek, 21 Listopad, 2013 - 07:41