Bocage jest słowem pochodzenia normańskiego, które jest używane zarówno w języku francuskim, jak i języku angielskim. Może odnosić się ono do lasku, elementu dekoracyjnego w formie listowia, lub mieszanego terenu rzędów drzew i pastwisk.
Etymologia
Słowo bocage prawdopodobnie pochodzi od starofrancuskiego boscage, oznaczającego zaciszny lasek, zagajnik. Forma boscage była używana w języku angielskim, dla oznaczenia rodzaju liściastej dekoracji, używanej np. do dekoracji porcelany w osiemnastym wieku. Alternatywnie słowo to wywodzi się ze starofrancuskiego słowa bosc, oznaczającego las, jednak podobne słowa występują językach skandynawskich i germańskich, co pozwala sądzić, że późna łacińska derywacja pochodzi od wyrażenia skandynawskiego, które przeszło do użycia w języku normandzkim. Termin boscage uzyskał swoje znaczenie pod wpływem osiemnastowiecznego romantyzmu.
Termin bocage wszedł do języka angielskiego podczas II wojny światowej. Odnosi się on do terenu, w którym przeplatają się obszary zadrzewione i pastwiska, z krętymi drogami bocznymi ograniczonymi z obu stron wysokimi zboczami i kilkusetletnimi, gęstymi żywopłotami z obu stron, bardzo ograniczającymi widoczność.
W Normandii (« bocage normand ») takie ukształtowanie terenu nabrało szczególnego znaczenia podczas inwazji w Normandii, ponieważ w połączeniu z umocnieniami niemieckimi bardzo utrudniało marsz naprzód Aliantom. Podobny krajobraz odnaleźć można w angielskim Devon.
Nouveau Petit Larousse z 1934 definiował bocage jako mały, cienisty zagajnik lub grupę drzew. W 2006 definicja w Petit Larousse brzmiała '(słowo pochodzenia normańskiego) teren, w którym pola i łąki są ograniczone zboczami ziemnymi obsadzonymi żywopłotami i rzędami drzew oraz gdzie osadnictwo jest rozproszone w formie farm i małych osad.'