Wg Allardyce'a Nicolla (1927,1974): "Panuje powszechna zgoda co do tego, że początek tragedii tkwi w dytyrambie śpiewanym na cześć Dionizosa, greckiego odpowiednika Bachusa, że ów dytyramb był pierwotnie improwizowany i w istocie swej rapsodyczny; że z czasem został <upoetyzowany> i ujęty w formę literacką, być może, przez Ariona z Metymny. Dytyramb nie ograniczał się do jakiegoś regionu Grecji, a rozwój w kierunku literackiej kompozycji prawdopodobnie odbywał się w różnych oddalonych od siebie okolicach. Powstawał pewien typ uroczystego pienia, wykonywanego przez czcicieli boga niewątpliwie pod kierunkiem jednej osoby działającej jako przodownik czy przewodnik. Następnie pojawił się Tespis, który zapewne rozwinął tylko pomysły, jakie narodziły się jeszcze przed nim, i opracował rolę przodownika czyniąc z niego prawdziwego aktora: na jego słowa odpowiadał śpiewający chór, przy czym Tespis wprowadził również tematy nie związane ściśle z opowieściami o Dionizosie. I tak w szóstym wieku p.n.e. narodził się właściwy dramat, odłączony, jeśli nie zewnętrznie, to w swej istocie, od kultu Dionizosa."
TRAGEDIA
Autor(ka) wpisu: Barbara Fatyga
Rodzaj słownika: Słownik Antropologii i Socjologii Kultury
Źródło definicji (papierowe): Allardyce Nicoll, Dzieje teatru, tłum. Antoni Dębnicki, Warszawa: PIW, 1974, ss. 10-11.
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: czwartek, 19 Czerwiec, 2014 - 10:10