"Pojęcie zachowań zbiorowych odnosiło się pierwotnie do zachowań w tłumie i odzwierciedlało lęk przed nie dającym się poskromnić temperamentem mas (...) Zachowania zbiorowe początkowo były traktowane jako forma patologii społecznej (...). Koncepcje te (...) miały wpływ na rekonstrukcję i planowanie przestrzenne wielkich miast w taki sposób, aby układ ulic i placów umożliwiał kontrolę tłumów, szybkie przemieszczanie się sił porządkowych i ostrzał miejsc potencjalnych tłumnych wystapień, zwłaszcza w Paryżu, Moskwie, Berlinie i Rzymie. (...) socjologiczne definicje zachowań zbiorowych wskazują, że zjawisko kontroli społecznej (...) w połączeniu z ludzką imaginacją stają się zaczynem zachowań niekonformistycznych, zmierzających do spontanicznej samorealizacji. (...) Ralph Turner i Lewis Killian (1972) jako zachowania zbiorowe definiują działania grupowe nie podporządkowane wzorom kultury, z jakiej wywodzą się ich uczestnicy. Dzieje się tak, kiedy ludzie rzucają wyzwanie ustanowionemu porządkowi społecznemu lub zmuszeni są działać w warunkach braku regulacji kulturowych; ich zachowania stają się wówczas nieprzewidywalne i niezrozumiałe."