AUTONOMIA

[gr.], niezależność, ustanawianie norm dla siebie samego, przeciwieństwo heteronomii. Normy autonomiczne - normy ustanowione przez tych, których mają obowiązywać. W prawie państwowym - określona przez organy centralne samodzielność części terytorium państwa, głównie w dziedzinie prawodawstwa. W prawie międzynarodowym państwem autonomicznym nazywa się niekiedy państwo o niepełnej suwerenności. Podmiotem autonomicznym mogą być też organizacje zawodowe, wyznaniowe, instytucje. Autonomia to składnik pojęcia samorząd.