PUBLICZNOŚĆ

"Tradycyjna granica i podział ról na publiczność i scenę jest już zerwana. Na scenie jest ten, kto choć raz na nią spojrzał. Autor i czytelnik wymieniają się bez końca - najpierw porozumiewawczymi spojrzeniami; potem pozycjami. Rozwiązany został w ten sposób problem nieprzekładalności perspektyw. Publiczność, która nagle znalazła się na scenie, może wołać o podpowiedź albo prosić o szybkie rozwiązanie akcji. Jest jednak druga strona tego nieprzyjemnego z początku dla publiczności uwikłania w przedstawienie. Zamiana pozycjami pozwala przyjąć autorski punkt widzenia. Stając się konieczną dla tego przedstawienia postacią (...) [ publiczność - BF] staje się przecież, też niepostrzeżenie, jego współautorem."