SKAUTING

Światowy ruch społeczno-wychowawczy skupiający młodzież różnych ras i wyznań istniejący od początku XX wieku. Ruch ten cechuje otwartość, dobrowolność i apolityczność. Podstawy działania skautingu dla chłopców i guidingu dla dziewcząt określił Lord Baden-Powell of Gilwell. Są to: idea pozostawienia świata choć trochę lepszym, zasada służby Bogu, służby innym i służby sobie (stałe samodoskonalenie), prawo i przyrzeczenie oraz metoda skautowa. Celem skautingu jest stwarzanie warunków dla indywidualnego rozwoju skautów i skautek poprzez stale doskonalone programy stopniowanego samowychowania. Programy te (odrębne dla dziewcząt i chłopców) są inspirowane ich potrzebami rozwojowymi. Skauting i guiding mają odmienne symbole, znakiem skautów jest lilijka, a znakiem skautek trójlistna koniczyna. Aktualnie (2014 rok) ruch skautowy na świecie skupia prawie 50 milionów dziewcząt i chłopców zrzeszonych w organizacjach skautowych, w swoich krajach. Światowym ruchem skautowym kierują dwie partnerskie organizacje – WOSM i WAGGGS.

Autor(ka) wpisu: Wanda Czarnota
Rodzaj słownika: Słownik Antropologii i Socjologii Kultury
Źródło definicji (papierowe): Wanda Czarnota, definicja autorska dla OŻK-SB, 2014 r.
Podobne terminy (linki wewnętrzne): HARCERSTWO
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: sobota, 10 Maj, 2014 - 18:38