HARCERSTWO PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ (1939-1945)

Związek Harcerstwa Polskiego rozwiązał się i przeszedł do konspiracji 27 września 1939 roku. W okupowanej Polsce istniało kilka organizacji harcerskich. Największą z nich były „Szare Szeregi” działające w oparciu o strukturę organizacyjną przedwojennej Organizacji Harcerzy ze zmienionymi nazwami jednostek organizacyjnych i grup wiekowych („Zawiszacy” 12-16 lat, „Bojowe Szkoły” 16-18 lat, „Grupy Szturmowe” powyżej 18 lat). Drugą harcerską organizacją konspiracyjną było „Pogotowie Harcerek” działające w oparciu o strukturę przedwojennej Organizacji Harcerek (używano również kryptonimów: „Związek Koniczyn” i „Bądź Gotów”). "Szare Szeregi" i "Pogotowie Harcerek" podlegały wspólnemu Naczelnictwu, miały wspólne cele wychowawcze, ale odmienne programy i formy działania. Od roku 1939 istniała także organizacja „Harcerstwo Polskie” (od 1943 używająca nazw „Hufce Polskie” i „Harcerstwo Narodowe”).