PRYMITYWIZM

Prymitywizm (naiwna sztuka) - sztuka zwana także samorodną, instynktowną, prymitywną, realizmu magicznego i inaczej; stanowi projekcję osobowości twórcy, jego sposobu postrzegania, porządkowania i opisywania świata, niezależnie od tradycji regionalnych (w przeciwieństwie np. do sztuki ludowej) i wpływów sztuki współczesnej. Twórcy uprawiający sztukę naiwną wywodzą się z różnych grup społecznych, ze wsi i miasta, tworzą z własnej potrzeby, często wyobcowani ze środowiska; cechą sztuki naiwnej jest jej swoisty realizm(zwany naiwnym), łączenie elementów zaczerpniętych z obserwacji i wiedzy o otaczającym świecie z tworami własnej wyobraźni; wybitne dzieła sztuki naiwnej w dziedzinie malarstwa ( m.in. Henri Rousseau, André  Bouchanta, Camille Bomboisa, Louisa Vivina, Seraphine Louis, Morrisa Hirshfielda, Adalberta Trillhaase’a, Ivana Generalićia, Niko Pirosmaniszwilego, Antonia Ligabue, Nikifora Krynickiego) znajdują się w galeriach największych światowych muzeów obok mistrzów XX-wiecznej awangardy (1991 Wassily Kandinsky pierwszy umieścił obraz Rousseau na I wystawie grupy Der Blaue Reiter w Monachium); ogólne zainteresowanie sztuką naiwną przyczyniło się do odkrycia działających samotnie twórców ( np. w Polsce Nikifora, Teofila Ociepki, Władysława Rybkowskiego; w rzeźbie - Leona Kudły), jak również do powstania inspirowanych ośrodków sztuki naiwnej ( hlebińska szkoła malarska); proces ten spowodował, że sztukę naiwną zaczęto traktować jako swoistą formę miejskiej sztuki ludowej (...) ".

 (dodanie imion, drobne zmiany red. - BF)

Autor(ka) wpisu: Anna Grabowska
Rodzaj słownika: Słownik Terminów Encyklopedycznych
Źródło definicji (papierowe): Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Nowa encyklopedia powszechna PWN Tom 4, Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, s.376.
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: niedziela, 2 Marzec, 2014 - 15:34