(definicja rekonstruowana)
Dziedzictwo archeologiczne ma zasadnicze znaczenie dla wiedzy o historii ludzkości. Dziedzictwo to obejmuje struktury, konstrukcje, zespoły budowlane, eksploatowane tereny, przedmioty, zabytki innego rodzaju, jak też ich otoczenie znajdujące się na ziemi lub pod wodą. Za przedmiot dziedzictwa archeologicznego należy uznać wszelkie pozostałości, obiekty i jakiekolwiek inne ślady ludzkości z minionych epok:
a) których zachowanie i analiza pomogą prześledzić historię ludzkości i jej stosunek do środowiska naturalnego,
b) dla których wykopaliska i odkrycia oraz inne metody badań nad dziejami ludzkości i jej środowiskiem są podstawowym źródłem informacji.
Dziedzictwo archeologiczne jest źródłem zbiorowej pamięci europejskiej oraz instrumentem dla badań historycznych i naukowych. Europejskie dziedzictwo archeologiczne, stanowiące dowód pradawnej historii, jest poważnie zagrożone zniszczeniem z powodu wzrastającej liczby projektów zagospodarowania przestrzennego, zagrożeń naturalnych, nielegalnych lub nienaukowych wykopalisk i niewystarczającej świadomości publicznej.
Stan na dzień 6 lipca 2013 roku.