Ekonomia kultury to gałąź ekonomii związana z ekonomicznymi aspektami twórczości, z dystrybucją i konsumpcją dzieł sztuki. Przez długi czas jej zakres ograniczony był do sztuk pięknych, wydawnictw, muzyki i teatru (…); od początku lat 80. poszerzył się on o badanie specyfiki przemysłu kulturalnego (kino, rynek księgarski i muzyczny) i o ekonomię instytucji kultury (muzea, biblioteki, zabytki). (…) Wyznaczenie granic ekonomii kultury nastręcza te same problemy, co wyznaczenie granic samej kultury. (…) Wraz z wyraźnym wzrostem znaczenia wzornictwa aspekt estetyczny zaczął stanowić o wartości produktów, które do niedawna trudno byłoby uznawać za dzieła kultury (ubrania, cyfrowe walkmany itd.). Dlatego specjaliści od ekonomii kultury wypracowali pojęcie „przemysłu treści cyfrowych”, produkującego dobra, w których podstawę wartości stanowią nie tyle cechy fizyczne, co zawartość symboliczna. Tak więc rozpadająca się książka bez okładki może być dobrem kultury, zaś nie jest nim nawet najbardziej „designerski”, lecz zepsuty odtwarzacz mp3. więcej
Stan na 28.12.2013 r. (drobne zmiany red. - AD)