Plateresco - tzw. "styl złotniczy" – styl w architekturze nawiązujący do geometrycznej ornamentyki mauretańskiej. Nurt artystyczny, głównie architektoniczny, związany wyłącznie ze sztuką hiszpańską i jej terytoriami, który wyłonił się pod koniec XV wieku (u schyłku gotyku i początku renesansu) i rozprzestrzenił się w ciągu dwóch kolejnych stuleci. Plateresco łączy w sobie swoiste modyfikacje gotyckich sposobów planowania przestrzennego, mieszaninę komponentów dekoracyjnych inspirowanych stylem mudejar, flamboyantem oraz sztuką lombardzką, a także pierwsze elementy charakterystyczne dla renesansowej sztuki toskańskiej. Największą doskonałość osiągnął w połowie XVI stulecia, zwłaszcza w Salamance, León, Burgos oraz niektórych miastach Nowej Hiszpanii, np. w Meksyku. Styl cechował się bardzo bogatą dekoracją płaszczyzn, dużym nagromadzeniem zawiłych, mocno zagęszczonych i nieregularnych ornamentów przypominających te stosowane przez złotników (hiszp. plateros). Głównymi elementami zdobiącymi były kandelabrowe kolumny, motywy heraldyczne, medaliony z podobiznami sławnych osobistości, wieżyczki, rzeźbione płyciny i ażurowe ornamenty, np. balustrady. Styl plateresco trwał do połowy XVI wieku i miał zasadniczy wpływ na ukształtowanie się churrigueryzmu. Architektura w stylu plateresco wciąż pozostawała pod wpływem gotyku, była pozbawiona modyfikacji strukturalnych i mało przestrzenna (co jest przyczyną klasyfikowania plateresco przez niektórych teoretyków jako jednej z wariacji gotyku, a nie odrębnego stylu). W Nowej Hiszpanii plateresco wypracowało własny sposób przestrzennego rozłożenia elementów, który silnie nawiązywał do stylu mudejar oraz motywów indiańskich. Oprócz terytoriów hiszpańskich o pojawieniu się stylu plateresco w pierwszych dekadach XVI możemy także mówić w odniesieniu do południa Francji, Portugalii oraz Włoch.
Uniwersytet w Salamance - dekoracje w stylu plateresco
stan na 15.01.2014)