Tango - to gatunek muzyczny oraz taniec, powstały pod koniec XIX stulecia w rejonie rzeki Rio de la Plata, przede wszystkim w argentyńskim Buenos Aires oraz urugwajskim Montewideo. Tango wyłoniło się z fuzji kulturowej regionów afroamerykańskich uzależnionych gospodarczo od Rio de la Plata oraz kultury Gauczów, Indian, Hiszpanów, Włochów i całej ogromnej różnorodności etnicznej wielkiej fali emigracyjnej przybyłej we wspomniane rejony z Europy i Średniego Wschodu. Od połowy ubiegłego stulecia tango osiągnęło światową popularność, stając się jednym z najbardziej wpływowych gatunków tańca o charakterze międzynarodowym.
Fenomen tanga polegał na wprowadzeniu absolutnej rewolucji do tańców popularnych, polegającej na zmysłowym obejmowaniu się tańczącej pary oraz ekspresji głębokich relacji emocjonalnych między tancerzami i ich własnym ciałem oraz ciałem partnera.
Muzycznie tango zazwyczaj opiera się na formie binarnej (posiada strofy i refren) lub trójkowej (do wspomnianych dołącza tzw. trio). Ma powolne tempo gry, opartej o parzyste metrum 2/4. Wykorzystuje rzadko spotykaną różnorodność instrumentów: orkiestre klasyczną, zajmujący centralne miejsce sekstet bandoneonów, dwie wiolonczele, pianino i kontrabas.
Bardzo wiele tekstów piosenek powstałych lub towarzyszących tangowym kompozycjom muzycznym napisano w - charakterystycznym dla regionów powstania gatunku - żargonie, nazywanym "lunfrado". Teksty te, jak i kompozycje oraz taniec, wyrażają, związane przede wszystkim z miłością, emocje i smutki kobiet i mężczyzn z ludu.
W 2009 roku na prośbę miast Buenos Aires i Montewideo UNESCO uznała tango za jedno z Niematerialnych Dziedzictw Kulturowych.
Stan na 14.01.2014 r.