Termin jest definiowany na trzy sposoby:
1. warstwa akustyczna filmu (dźwięk);
2. pasmo na taśmie filmowej lub magnetycznej, służące do zapisania całości warstwy akustycznej filmu, umieszczone wzdłuż ścieżki obrazu. Pasm może być więcej niż jedno; mogą one być optyczne lub magnetyczne; jedno pasmo może przenosić więcej niż jedną ścieżkę dźwiękową;
3. soundtrack - płyta (…) zawierająca muzykę (i piosenki) z filmu, którą z myślą o publikacji preparuje się ze studyjnej taśmy-matki. Dlatego materiał umieszczony na tzw. soundtracku nie tylko różni się od faktycznego brzmienia filmu, bogatszego w dialogi i efekty […], ale też odbiega w mniejszym lub większym stopniu od muzycznej zawartości filmu, podlegając innym niż filmowe kryteria. Wydawanie soundtracków na szerszą skalę zaczęto praktykować w latach 60. XX wieku. Dziś muzyka filmowa jest jednym z istotnych elementów oferty fonograficznej, czerpiąc swą popularność z filmów, a zarazem stanowiąc narzędzie ich promocji.
(drobne zmiany red. - EG)