POLSKA

Polska – nazwa przymiotnikowa, z domyślnym ziemia, znacząca to samo, co polna, a więc „kraina pól”. Pochodzi od nazwy plemienia Polan, mieszkających we wczesnym średniowieczu nad Wartą, na obszarze nazwanym wówczas Polską. Już w XI wieku nazwą tą obejmowano całe państwo w dorzeczu Odry i Wisły, ale pamięć o dawnej odrębności Polan od innych plemion lechickich sprawiała, że w węższym znaczeniu rozumiano przez Polskę nadal kraj nad Wartą. Aby zapobiec nieporozumieniom zaczęto w XIV wieku dawny kraj Polan nazywać Wielkopolską, albo Staropolską. W XV wieku ziemie południowe nazwano, dla kontrastu Małopolską. (...)

Autor(ka) wpisu: Kaja Rożdżyńska-Stańczak
Rodzaj słownika: Słownik Terminów Encyklopedycznych
Źródło definicji (papierowe): Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa: PIW, 1987, s. 903.
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: sobota, 11 Styczeń, 2014 - 09:37