Kierunek badań filmoznawczych korzystający z osiągnięć socjologii dla opisu i interpretacji instytucji kina i publiczności kinowej. Prace socjologicznofilmowe zaczęły powstawać już na początku XX wieku. Jedną z pierwszych naukowych publikacji była książka niemieckiej socjolog Emilie Kiep-Altenloh: Zur Soziologie des Kino (1914). Autorka ukazała kino jako instytucję odgrywającą istotną rolę w komunikacji kulturowej. Opisała również, według zróżnicowanych kryteriów, publiczność filmową. Początki socjologii filmu były nakierowane na empirię. Przeprowadzano wiele badań mających na celu, między innymi, scharakteryzowanie publiczności kinowej. Od lat 70. XX wieku dyscyplina ta stała się bardziej teoretyczna. Wpłynęła na to semiotyka oraz teorie odwołujące się do psychoanalizy i pojęcia ideologii. Konieczne stało się szersze spojrzenie na rolę kina w obszarze komunikacji kulturowej, połączone z refleksją nad samym tekstem filmowym. W Polsce konieczność badań filmowych postulował w okresie międzywojennym Stanisław Salzman, w okresie powojennym socjologią filmu zajmował się [m.in.] Kazimierz Żygulski.
(drobne zmiany red. - EG)