PRAKSEOLOGIA

Prakseologia <gr. praksis = działanie + logos = słowo, nauka> (…) Nauka o sprawnym (tj. racjonalnym i skutecznym) działaniu, którą ujął w ramy systemu Tadeusz Kotabiński (Traktat o dobrej robocie, 1982); pierwszy jej zarys powstał w XIX wieku (Alfred V. Espinas). Prakseologia zajmuje się badaniem wszelkich form działalności ludzkiej z punktu widzenia ocen prakseologicznych, tj. skuteczności, ekonomiczności (oszczędności lub wydajności), korzystności, racjonalności itp., i poszukuje uogólnień teoretycznych. Integruje ona w aspekcie filozoficznym i metodologicznym odnoszące się do działalności ludzkiej wyniki takich nauk szczegółowych, jak psychologia, socjologia, ekonomia; z tego względu nazywana jest też → metodologią maksymalnie ogólną, tj. nauką, która zajmuje się metodami wszelkiego działania. Współcześnie prakseologię wiąże się coraz ściślej z  teorią decyzji (…), z  → teorią gier, z teorią organizacji. Według Kotarbińskiego prakseologia należy do szeroko rozumianej etyki (…).