Proces Boloński (ang. Bologna Process) – ogólnoeuropejskie przedsięwzięcie, którego celem są zmiany w obszarze szkolnictwa wyższego. Proces Boloński został zapoczątkowany 19 czerwca 1999 r. podpisaniem przez ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe w 29 krajach europejskich dokumentu zwanego Deklaracją Bolońską. (...)
Założenia Procesu
- wprowadzenie systemu „łatwo czytelnych” i porównywalnych stopni (dyplomów),
- wprowadzenie studiów trzystopniowych,
- wprowadzenie punktowego systemu rozliczania osiągnięć studentów (ECTS),
- wspieranie mobilności studentów i pracowników,
- współdziałanie w zakresie zapewniania jakości kształcenia,
- propagowanie spraw europejskich w kształceniu (europejski wymiar kształcenia),
- wdrożenie idei uczenia się przez całe życie,
- współdziałanie uczelni i studentów w realizacji Procesu Bolońskiego,
- propagowanie atrakcyjności Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego poza Europą,
- rozwój kształcenia interdyscyplinarnego,
- zacieśnianie związków kształcenia i badań naukowych,
- zwiększanie dostępności studiów dla kandydatów ze wszystkich grup społecznych, bez względu na ich możliwości finansowe,
- usuwanie przeszkód ograniczających mobilność studentów i pracowników,
- opracowanie i wdrożenie struktur (ram) kwalifikacji.
Działania
Stan realizacji zaleceń Deklaracji Bolońskiej omawiany jest na konferencjach ministrów ds. szkolnictwa wyższego. Odbywają się one co dwa lata i kończą komunikatem podsumowującym dotychczasowe osiągnięcia oraz wyznaczającym dalsze działania. Jednymi z wyników Procesu Bolońskiego są utworzony w marcu 2010 r. Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego, który obecnie skupia 47 państw oraz opracowanie Standardów i wskazówek dotyczących zapewnienia jakości kształcenia (Standards and quidlines for Quality Assurance).
Priorytety
Trzy główne priorytety we wdrażaniu Procesu Bolońskiego na lata 2012-2015 wypracowane na Konferencji Ministrów Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego w Bukareszcie, w kwietniu 2012:
- Zapewnienie wysokiej jakości szkolnictwa wyższego dla wszystkich.
- Zwiększenie zatrudnialności absolwentów.
- Poprawę skali oraz jakości w zakresie mobilności.
Wypracowane wcześniej priorytety:
- wymiar społeczny szkolnictwa wyższego;
- uczenie się przez całe życie w tym wdrożenie krajowych ram kwalifikacji;
- zatrudnialność i współpraca uczelni z rynkiem pracy;
- umiędzynarodowienie studiów;
- wzrost mobilności, tak by w 2020 roku 20% absolwentów szkół wyższych Europejskiej Przestrzeni Szkolnictwa wyższego uczestniczyło w pobycie zagranicznym w ramach studiów. Wspólne kształcenie winno stać się bardziej powszechną praktyką;
- monitorowanie narzędzi służących do klasyfikowania i porównywania instytucji szkolnictwa wyższego w Europie (klasyfikacje i rankingi szkół wyższych w Europie).
- promocji kształcenia przez całe życie;
- podkreślenia znaczenia współpracy z instytucjami szkolnictwa wyższego oraz studentami;
- potrzeby promocji atrakcyjności Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego w świecie.
- wprowadzenie systemu przejrzystych i porównywalnych stopni poprzez wdrożenie Suplementu do Dyplomu,
- przyjęcie systemu kształcenia opartego na dwóch/trzech poziomach kształcenia;
- powszechne stosowanie systemu punktów kredytowych (tj. ECTS- European Credit Transfer System);
- promocja mobilności studentów, nauczycieli akademickich, naukowców oraz personelu administracyjnego;
- promocja współpracy europejskiej w zakresie zwiększenia poziomu jakości szkolnictwa wyższego;
- promocja europejskiego wymiaru szkolnictwa wyższego, szczególnie w zakresie rozwoju zawodowego, mobilności oraz zintegrowanych programów * nauczania, szkolenia i badań. więcej