ŁAD PRZESTRZENNY

Wieloaspektową definicję ładu przestrzennego podaje Zygmunt Pióro, który uważa, że charakteryzuje się on logiką przestrzenną, czyli funkcjonalnością w rozmieszczeniu elementów struktury; przestrzenną czytelnością, jasnością układu oraz właściwościami wywoływania wyraźnych obrazów przestrzennych w umysłach użytkowników; zachowaniem walorów środowiska przyrodniczego; optymalizacją ruchów osób i towarów; powabem otoczenia; racjonalnym współczynnikiem ekologicznym, czyli dostosowaniem struktur przestrzennych do struktury wzorów zachowań przestrzennych. Autor wyróżnia więc kryteria strukturalne, funkcjonalne, estetyczne i etyczne. Są one (...) w pewnej mierze kulturowo i historycznie zmienne. Niezależnie jednak od ogólnej względności kryteriów ładu przestrzennego istnieją pewne stałe jego elementy, czyli (...) archetypy przestrzenne, na których opierał się porządek społecznie wytwarzanej przestrzeni. Porządek ten to między innymi czytelność planu miasta, łatwość orientacji i zdolność generowania obrazów. Aby plan był czytelny, musi istnieć jasna i konsekwentna zasada jego kształtowania przez zaznaczenie kierunków, frontu i tyłu, centrum oraz wyodrębnienie ważniejszych budynków i punktów orientacyjnych.