1) Władysław Grabski (1937 ?): "Metoda Chałasińskiego w opracowaniu grupy autobiografii polega na wybieraniu ustępów najbardziej charakterystycznych i przytaczaniu ich, a czasem tylko na sporządzaniu tablic z wykazami dotyczącymi spraw drugorzędnych. Metody takiej nie uważam jednak za wystarczającą. Cytowanie charakterystycznych ustępów z autobiografii to jest szukanie w nich potwierdzenia własnych z góry już powziętych sądów, a nie uzasadnieniem tych sądów. Co zaś jeszcze ważniejsze, nie jest to metoda prowadząca do wytworzenia uogólnień stanowiących nasz sąd o badanym zagadnieniu. Praca J. Chałasińskiego stanowi cenne studium o awansie robotnika rolnego, zrywającego więzy systemu dworskiego, ale trafne jego sądy o tym procesie życia społecznego nie są wynikiem dobrej metody opracowania zebranych autobiografii, lecz ogólnej znajomości przedmiotu, dla której autobiografie posłużyły autorowi jako trafne i wyraziste ilustracje“
2) Jan Szczepański (1971): " Metoda egzemplifikacji. Jest ona odmianą metody konstrukcji. Polega na ilustrowaniu i uzasadnianiu pewnych hipotez dobranymi przykładami z autobiografii [resp. z innych materiałów zastanych - BF]. Hipotezy te mogą nawet powstać w toku lektury autobiografii. Nie są one jednak krytycznie sprawdzane przez autora, szukającego przykładów falsyfikujących przyjęte twierdzenia. Autor w autobiografiach szuka jedynie potwierdzenia swojej teorii. Nie trzeba podkreślać, że wartość takiego opracowania jest najczęściej niewielka, chociaż nie wyklucza[m- BF?], że sformułowana teoria może być prawdziwa."