Idiolekt (gr. ἴδιος idios "własny, swoisty" + λέξις leksis "mowa") - swoisty język danego użytkownika języka w danym okresie jego rozwoju. Różnice dotyczą w mniejszym stopniu gramatyki, w większym cech leksykalnych i fonetycznych[1]. Kształtuje się pod wpływem przynależności użytkownika do grupy społecznej, tradycji rodzinnych, wykształcenia, gustu stylistycznego. Każdy mówiący posługuje się własnym idiolektem. Idiolekt może być nieświadomy, bądź też efektem celowych zabiegów językowych mówiącego, np. w celu zdystansowania się od otoczenia[2].
Odgrywa ważną rolę w dialektologii, która często uznaje idiolekty poszczególnych użytkowników za punkt wyjścia do opisu jakiejś gwary. Od badania własnego idiolektu rozpoczynają badania ojczystego języka zwolennicy gramatyki generatywnej[1].