KONSUMPCJA

"Zauważmy jednak, że konsumpcja jako zasada stylu życia wyłącza z kultury (lub przynajmniej ukrywa przed konsumentem) co najmniej pierwsze stadium procesu aksjosemiotycznego, czyli to, w którym dochodzi do powstania rzeczy; to, którym pisał między innymi Karol Marks. Stadium produkcji, dzieki włożonej pracy, już wyposaża rzecz w wartość i znaczenie. (...) W kulturze kapitalistycznej (respective - masowej) produkt odrywa się od bezpośredniego producenta, a perspektywa konsumpcji ukrywa obecnie, jak się wydaje, jeszcze więcej albo inaczej, niż sądzili twórcy teorii alienacji.

Sam w sobie proces kontaktowania się człowieka współczesnego z  przedmiotami  materialnymi można podzielić  na następujące, często trudne do analitycznego rozdzielenia, etapy:

-pragnienie rzeczy,

- ich nabywanie,

- ale także (co prawda rzadkie dzisiaj) samodzielne ich wytwarzanie lub przetwarzanie,

- posiadanie,

- spożywanie/używanie,

- przywiązywanie się,

- modyfikowanie ich (na przyklad naprawianie),

- pozbywanie się ich

- i niszczenie. Zauważmy od razu, iż zasada  stylu [konsumpcji - BF] jest w tym wypadku dynamiczna, a nie statyczna: wartości i znaczenia pojawiające się w każdym z wymienionych etapów niekoniecznie zachowują trwałość i stałe miejsce w układzie." (zmiana red. zapisu hasła - BF)

Autor(ka) wpisu: Barbara Fatyga
Rodzaj słownika: Słownik Antropologii i Socjologii Kultury
Źródło definicji (papierowe): Barbara Fatyga, Szkic o konsumpcyjnym stylu życia, (w:) Piotr Głiński, Artur Kościański (red.) Siciński i socjologia, Warszawa: IFiS PAN, 2009, s.152.
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: środa, 4 Grudzień, 2013 - 09:18