TABU

[z języków polinezyjskich, zakazane, święte; (...)]

  1. W kulturach pierwotnych – coś, co ma nadnaturalną, tajemną moc, jest święte i groźne, a więc budzi lęk. Wierzono, że naruszenie tabu grozi uwolnieniem mocy niebezpiecznych dla człowieka, stąd zakaz kontaktu z przedmiotami nim objętymi, a nawet mówienia o nich.

  2. W kulturze współczesnej – nienaruszalność sfery wierzeń religijnych i spraw egzystencjalnych budzących lęk, jak choroby, kalectwo, śmierć, ale także rzeczy i zachowania niestosowne. (...)

Autor(ka) wpisu: Anastazja Dwulit
Rodzaj słownika: Słownik Terminów Encyklopedycznych
Źródło definicji (papierowe): Ewa Szczęsna (red.), Słownik pojęć i tekstów kultury, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2002, s.293.
Sprawdź pozostałe wpisy w innych słownikach:
Data aktualizacji: wtorek, 3 Grudzień, 2013 - 22:13