Wg Beaty Hoffmann: "W tradycyjnym rozwoju zapachu wyróżnia się trzy fazy. Pierwsza z nich trwa kilka minut od naniesienia na skórę i nazywana jest nutą głowy, nutą początkową lub wierzchołkiem zapachu. Przeważają w niej aromaty lekkie (najczęściej owocowe, wodne i kwiatowe), lecz intensywne. Druga, trwająca około godziny (...) faza nosi nazwę nuty serca lub nuty środkowej. Składa się ona ze związków o średniej lotności i zwykle dość słabej intensywności zapachu. W wielu kompozycjach nuta ta nie jest w ogóle wyczuwana, a jej funkcja polega przede wszystkim na łączeniu nuty głowy i bazy. Trzecia faza trwa najdłużej: kilka lub nawet kilkanaście godzin od naniesienia kompozycji zapachowej na skórę (w przypisie: włosy nieco dłużej "przechowują" zapach). Faza ta nazywana jest nutą bazy, bazą, nutą podstawową bądź tłem zapachu, a tworzą ją aromaty najtrwalsze i najcięższe, np. ambry, piżma, żywice, nuty pudrowe, drzewne i skórzane. (...) Wonie te są najwolniej uwalniane do powietrza. Nuta ta decyduje o specyfice danej kompozycji. (...) chcę zwrócić uwagę na pojawiające się coraz częściej nowatorskie tendencje łamiące dotychczasową <piramidę zapachową> (...) Ich specyfika wyraża się w tym, że pachnidła te pachną jednakowo przez kilka godzin. Trend ten stał się odpowiedzią na pragnienia amerykańskich klientek, aby zapach się nie zmieniał".
ARCHITEKTURA PERFUM
Wpisy terminu w różnych słownikach wraz z komentarzami.
Słownik Antropologii i Socjologii Kultury - zawartość - opis hasła ARCHITEKTURA PERFUM
Źródło definicji (papierowe): Beata Hoffmann, Perfumy. Uwarunkowania kulturowo- społeczne, Kraków, Oficyna Wyd. Impuls, 2013, s.79.
Hasło wprowadził(a): Barbara Fatyga